Książka odwołuje się do pięcioczynnikowego modelu, dzięki któremu można zebrać i uporządkować niezbędne informacje dotyczące matki, ojca i dzieci, a następnie określić prawdopodobne przyczyny, dla których dziecko odmawia kontaktu z jednym z rodziców.
Fakt, że dziecko w sposób aktywny unika lub odmawia relacji z rodzicem
Istnienie wcześniejszej dobrej relacji pomiędzy dzieckiem a obecnie odrzucanym rodzicem;
Brak nadużyć lub poważnych zaniedbań rodzicielskich ze strony obecnie odrzucanego rodzica;
Stosowanie różnorodnego zachowania alienującego przez rodzica faworyzowanego
Występowanie u dziecka kilku lub wszystkich ośmiu przykładów zachowania stanowiących objawy alienacji
Dziecko obsesyjnie nienawidzi odrzuconego rodzica i krytykuje go przed kim tylko może, w tym przed psychologami, osobami oceniającymi rodzinę, prawnikami, policją i wreszcie przed sędziami.
Jeśli zapytamy dziecko alienowane o to, dlaczego tak bardzo nienawidzi jednego z rodziców, usłyszymy uzasadnienie niewspółmierne do sytuacji, niepoważne lub wręcz absurdalne. Widać zatem, że odrzucenie rodzica jest całkowicie nieproporcjonalne do tego, co rodzic faktycznie zrobił.
Większość dzieci ma mieszane uczucia odnośnie do rodziców. Nawet najlepszy rodzic nie jest doskonały, każdy rodzic ustala też granice, które mogą wzbudzać u dzieci uczucie niechęci i frustracji. Niemniej w przypadku alienacji rodzic faworyzowany jest w oczach dziecka aniołem, a rodzic odrzucony – demonem. Jeden z rodziców staje się chodzącym ideałem, a drugi jest winny wszystkiemu, co złe.
Dzieci alienowane stanowczo twierdzą, że same zdecydowały o tym, aby odciąć się od jednego z rodziców. Tymczasem osoby z zewnątrz (zarówno znajomi rodziny, jak i specjaliści) wyraźnie dostrzegają, że dzieci są pod silnym wpływem rodzica faworyzowanego.
Dzieci alienowane traktują rodziców odrzuconych bardzo źle, ale nie mają żadnych skrupułów z powodu niegrzecznego, raniącego i oziębłego zachowania.
Po rozwodzie rodzice mają wiele okazji do sporów. Kłócą się np. o sprawy związane ze zdrowiem, edukacją i dobrostanem dziecka, a także o kwestie dotyczące harmonogramu wizyt i spotkań z dziećmi. Dziecko alienowane zawsze stanie po stronie rodzica faworyzowanego, nie biorąc nawet pod uwagę tego, że rodzic odrzucony także ma prawo do własnego zdania.
Dzieci alienowane często formułują wobec rodzica odrzuconego zarzuty zapożyczone od rodzica alienującego. Takie dzieci są „pewne” swoich oskarżeń, choć w rzeczywistości nie znają nawet znaczenia wypowiadanych słów.
Dziecko unika i oczernia nie tylko rodzica odrzucanego, ale też członków jego rodziny. Dziadkowie, ciocie, wujkowie i kuzyni, których dziecko wcześniej uwielbiało, teraz stają się jego wrogami. alienowane o to, dlaczego tak bardzo nienawidzi jednego z rodziców, usłyszymy uzasadnienie niewspółmierne do sytuacji, niepoważne lub wręcz absurdalne. Widać zatem, że odrzucenie rodzica jest całkowicie nieproporcjonalne do tego, co rodzic faktycznie zrobił.
Alienacja rodzicielska to stan psychiczny dziecka, które bezzasadnie staje po stronie jednego z rodziców (rodzica preferowanego), odrzucając relację z drugim rodzicem (alienowanym), w sytuacji mocno konfliktowej separacji lub rozwodu rodziców.
Bywa również, że alienacja ma miejsce w skonfliktowanych małżeństwach, gdy żona i mąż wciąż mieszkają pod jednym dachem.
Książka odwołuje się do pięcioczynnikowego modelu, dzięki któremu można zebrać i uporządkować niezbędne informacje dotyczące matki, ojca i dzieci, a następnie określić prawdopodobne przyczyny, dla których dziecko odmawia kontaktu z jednym z rodziców.
